ديشب عقد وحيد و رومينا بود . دفعه اول نبود كه شاهد همچين مراسمي بودم . 9 سال پيش شاهد عقد پوپك بودم ولي ايندفعه حسش فرق مي كرد اون موقع دلشوره و نگراني بود ولي ديشب دلتنگي . حس كردم ديگه ازش دور شدم ، ديگه جدي جدي رفت . رابطه من و وحيد خواهر و برادري نبود . برام دوست بود همراه بود حتي پايه پيچوندنام . خيلي كارها برام كرد بدون وحيد خيلي كارها ممكن نبود . خيلي كارها براش انجام دادم . شايد روزي برسه كه حتي ماه به ماه هم نبينمش حتي من و يادش نياد ولي هيچوقت پشيمون نمي شم از كارهايي كه براش كردم . حالا زندگيش يكي ديگه شده ، نبايد انتظاري ازش داشت حتي انتظار دوست داشته شدن ، اعتراضي هم نيست زندگي همينه رسمش همينه ، قطعاً يه روزي هم من انتظار دارم نفر اول زندگي همسرم باشم قبل از همه قبل از خانواده . از الان دلتنگشم شايد هم نگرانش . وحيد عزيزم برادر يه دونه من هميشه تو قلبمي
